نقش کتابداران و متخصصان اطلاع‌رسانی کتابخانه ملی ایران در پیشبرد پژوهش پژوهشگران

هدف: هدف این پژوهش، بررسی نقش کتابداران و متخصصان اطلاع‌رسانی کتابخانه ملی ایران در فرآیند پژوهش و نقش آنها در پیشبرد تحقیقات پژوهشگران است. روش/ رویکرد پژوهش: روش پژوهش، پیمایشی است و ابزار گردآوری اطلاعات، دو پرسشنامه محقق‌‌ساخته‌ بود که بین 80 نفر از پژوهشگران و 18 کتابدار بخش اطلاع‌رسانی توزیع شد. یافته‌ها: طبق نتایج  این بررسی، تنها در مرحله جست‌وجوی اطلاعات است که پژوهشگران بیشترین درخواست کمک را از کتابداران می‌‌کنند و بین میزان آشنایی کتابداران با روش تحقیق و درخواست کمک از سوی پژوهشگران رابطه معنی‌داری وجود ندارد. بین دیدگاه کتابداران و پژوهشگران در مورد میزان مفید بودن کمک کتابدار در پیشبرد تحقیقات، تفاوت معنی‌داری وجود دارد. به عبارتی، خود کتابداران درخواست کمک پژوهشگران از آنها را مفید تلقی می‌کنند، حال آنکه خود پژوهشگران مفید بودن کمک کتابدار را اذعان نمی‌دارند.  بین میزان استفاده از کتابخانه و درخواست کمک از کتابداران رابطه معنی‌داری مشاهده شد. هر چه میزان استفاده از کتابخانه بیشتر باشد، درخواست کمک از کتابداران نیز بیشتر می‌شود. همچنین بین دیدگاه کتابداران و پژوهشگران در مورد میزان درخواست کمک از کتابدار تفاوت معنی‌داری مشاهده شد؛ یعنی پژوهشگران کمتر از کتابداران درخواست کمک می‌کنند، حال آنکه خود کتابداران معتقدند درخواست کمک بیشتری از آنها می‌شود.  یافته ها:  پژوهشگران، کتابداران و اطلاع‌رسانان کتابخانه ملی ایران را منبع باارزشی در فرآیند پژوهش تلقی نمی‌کنند و معتقدند که هدایت و راهنمایی آنان در فرآیند پژوهش، صرفاً درحد یابندگان و فراهم‌کنندگان مدارک و منابع است. آشنایی کم پژوهشگران با خدمات مرجع و اطلاع‌رسانی کتابخانه و از سوی دیگر عدم اطلاع آنان از توانایی کتابداران، از دلایل عدم درخواست کمک پژوهشگران از کتابداران است. فقدان سابقه پژوهشی در میان 50 درصد کتابداران بخش اطلاع‌رسانی که در ارتباط مستقیم با پژوهشگران هستند، می‌تواند به‌خاطر انتخاب نامناسب کتابداران یا ضعف در برنامه‌های آموزشی کتابداری باشد.